TCT - Nihil

On altısında talebe
Cildi, pos bıyıklı adam çantasında
İçinde yalvaran korkak şeytanı defetti
Hayatta hiç kendini yenememişti evvel, oysa
İşte...Yazgısından alıp yırttığı bu ilk senetti
Yaktı sigarasını yaslanıp çam ağacına
Derin bir nefes çekip ciğere
Bırakmaya diretti
Kapandığında gözleri
Ve o an vardı farkına
Tek yöne aldığı bu ilk biletti
Kendi alevinle yak kendini, sonra gül
Yenilenmek için olmak icap önce kül
Zaman, ayak sürür
Nihayetinde herkes heybesiyle
Kendi çölüne doğru yürür
Avuçlarına sızan ter
Göğüs mengenede
Bir şiirin tutsağıysan açık bej bir kanepede
Bazısına, hastaların kaçışıdır yalnızlık
Hastalardan kaçıştır bazılarına göre de
Bezerdi yazgısından yıldız, gökyüzünde yalınayak
Olmasaydı ben, yılan ve kartalım aydınlatacak
Geriye yurdu ve gölünü bırakarak
Kadeh boşalmak istiyor, Can yine insan olmak
Sustu çocuk sonra
Balkonun soğuk demirlerinde kolları
Elinde Baudelaire
Akşam olsa diyordun, işte oldu akşam
Uyandı suskunlukla örtülen tüm hakikatler
Hep huzursuz, manadan koptuğundan
Şikayet etmediği pek azdı yorgunluğundan
28 milyar parsekteki yalnızlığıyla emindi
Üç günlük dünyanın üçüncü gününe doğduğundan
(Ah)
Göğsün altı yara
Düşünde hiç olmak büyür, kaçınca uzaklara
Kadıköy Rıhtımı'nda yakıp bir sigara
Önce o anlattı
Sonra konuştu Marmara
Dinlemedi, duydu
Gözünü kapadı yine de gördü
Kıvılcımdı; yandı
Yapabileceği de buydu
Bütün yükünü gömdü
Duvarlarını ördü
Reeli sanrı böldü
Çünkü tanrı
Je ne suis pas moi, mais je voudrais bien
Bazı bilmek ister kim; ürperirdi bazen
Ve fakat herkes bilir ki hayat
Yaşamak zahmetine değmeyen bir şeydir zaten
Yürümeyi öğrendim
O günden beri koştururum
Dünyayla yüz göz oldum, ısınamadım yine de
Ah! O boyun eğmeyi öğretenler yok mu
Götüreceğim kendi ellerimle gömeceğim yere
Yürümeyi öğrendim
O günden beri koştururum
Dünyayla yüz göz oldum, ısınamadım yine de
Ah! O boyun eğmeyi öğretenler yok mu
Götüreceğim kendi ellerimle gömeceğim yere
Je ne suis pas moi, mais je voudrais bien
Hep huzursuz
Uyandı suskunlukla örtülen tüm hakikatler
Ah! O boyun eğmeyi öğretenler yok mu
Ah! O boyun eğmeyi öğretenler yok mu
Götüreceğim kendi ellerimle gömeceğim yere

Written by:
Turan Taşdemircanan

Publisher:
Lyrics © O/B/O DistroKid

Lyrics powered by Lyric Find